Bayramda halam ve kuzenim geldi.
Kuzunun da biraz uykusu vardı, huysuzluğu ele almıştı.
Sürekli konuşmaların arasına girip
"hadi ne zaman gidecek bunlar, offf ne kadar da sıkıcıymışlar, ayyyy cok oturdular..."
şeklinde mızırdanıp terbiyesizlik yaptı.
Ne yazıkki onu daha fazla rahatsız etmemek için çok kısa oturup kalktılar.
Ben de aldım küçük sıpayı karşıma konuştum.
- Misafirlerimize kötü davrandığın için çok üzüldüm, bu yaptığın hiç ama hiç hoşuma gitmedi.
- Ama sen de onları çağırmasaydın o zaman
- Misafir istediği zaman gelebilir, istediği zaman gidebilir, buna sen karar veremezsin küçük hanım.
- Sen de benimle böyle konuşamazsın, bu söylediklerine çok pişman olacaksın anne, gelip beni öpersin sonra ama
- Hayır ben pişman olmayacağım çünkü kötü birşey yapmıyorum, bence sen pişman olacaksın, çünkü insanlara kötü davrandın ve bu hiç güzel değil!
Biraz ağladı zırladı ama ben yüz vermedim,
oturdu bekledi,
yanına gitmedim en sonunda o geldi özür diledi, sarıldık.
Dedim ki;
- Yaptığının kötü birşey olduğunu anladın mı?
Dedi ki;
- Evet anne anladım ama onlar da çok oturduklarını anlasınlar olur mu?
